Mimo towarzyszącego nam w dzisiejszym świecie zatracenia w codzienności, natłoku spraw i informacji ciągle jeszcze posiadamy zdolność zwrócenia się ku kontemplacji szczególnego czasu świąt i przełomów. W Nowy Rok po odespaniu zbiorowego szaleństwa, czy kameralnego lub samotnego wychylenia kilku głębszych, zatrzymujemy się w kontemplacyjnym nastroju. Niezależnie od towarzyszących emocji – tak, tak w święta dzieją się nie tylko piękne chwile, karetki pogotowia kursują jak zwykle albo częściej niż zwykle, straże wyjeżdżają do pożarów – jesteśmy skonfrontowani z czasem niezwyczajnym, z czasem przełomu, szansy przeskoczenia przez wrota wiodące do innych poziomów i wersji siebie. Przekraczając granicę kolejnego roku poddajemy się urokowi czystej karty, zebranego potencjału możliwości. Mocno zadziałała na mnie zobaczona gdzieś na FB czy Instagramie grafika z napisem page 1 of 365. Lubimy, gdy licznik rusza od nowa i gdy każdemu dniu możemy przywrócić sens. 

Jak to jest z tymi noworocznymi postanowieniami? Przypuszczam, że ciężko jest je wyprzeć ze świadomości. Albo je podejmujemy, albo z góry zakładamy, że nas nie dotyczą. Nie pamiętam przełomu roku, w którym choć przez chwilę nie zastanawiałabym się nad restrukturyzacją siebie i swoich priorytetów. Szczęśliwi Ci, którzy nic nie chcą zmieniać. A co jeśli zmiana przychodzi sama gwałtownie i niespodziewanie? Kiedy zatrzęsie się krajobraz wokół nas? Zazwyczaj nie mamy jednak do czynienia z gwałtownym przewartościowaniem nakłaniającym do zmiany. Większość ludzi, z którymi rozmawiam, także moich klientów coachingowych, za cel stawia sobie wyjście z uśpienia, z trybu Zombie nazywanego dziś popularnie trybem scroll – down.Matnia wciąga zazwyczaj wtedy, gdy nie radzimy sobie z nadawaniem priorytetów naszym działaniom i gdy możliwości wyboru wydają się być nieskończone. Innym powodem bywa brak motywacji, poczucia sensu podejmowania przedsięwzięć. 

Zapraszam Cię do przyjrzenia się dwóm esencjonalnym aspektom – właśnie priorytetom i motywacji. Zapewne niejednokrotnie starałaś/​eś się przyporządkować priorytet swoim działaniom, walcząc z matrycą Eisenhowera (kojarzysz – pilne ważne, ważne niepilne itd.). Tymczasem możemy nosić w sobie kilka priorytetów A z niemożnością nadania im innego statusu. 

Osobowość jest wielogłosem sprzecznych często dążeń. Spróbuj wyłonić z siebie te osoby, zbadać ich dążenia. Zobacz, która ma zamiłowania do twardych działań i oczekuje konkretnych rezultatów, kto w Tobie jest twórcą, kto destruktorem, a gdzie przyporządkujesz cechy kanapowego leniucha? W czym Ci pomaga kanapowy leniuch? Przed czym Cię chroni? Następnie przyjrzyj się motywacjom każdego z nich. Jaka jest Twoja nadrzędna motywacja? Szczęście? Szczęście jest zbyt ogólne – sprecyzuj je. Znajdź w pamięci sytuacje, które Cię uszczęśliwiły i te, które przyniosły rozczarowanie. Doceń swoje trudne cechy, zastanawiając się w czym Ci pomagają, zatrudnij je do służenia Tobie, do pracy dla Ciebie. Zamień pracę nad sobą na pracę dla siebie. Przyznaj, że sama dwupółkulowość mózgu wpływa na dezintegrację myślenia. Skonfrontowanie ze sobą odmiennych części osobowości może być świetnym noworocznym celem. Spraw by osoby w Tobie negocjowały ze sobą, przybiły sobie piątkę i zaczęły działać na Twoją korzyść, na poczet Twojego szczęścia, które warto zdefiniować. Zapewniam Cię, że zadziała to mocniej i trwalej niż coroczny wpis – częściej chodzić na basen czy nauczyć się chińskiego.

Da­niela Ta­gow­ska, co­ach SUB­MA­RINE Pra­cow­nia Co­achingu i Terapii